یادداشت بهار

                کتابی بسیار متوسط. ایده کلیشه‌ای و پایان اونقدر پیش بینی پذیر که من آخراش یک صفحه درمیون میخوندم برای اینکه زودتر تموم شه. داستان حول این محور میچرخید که برای کارهای نکرده‌امون نباید حسرت بخوریم و هرجایی هستیم دقیقا اونجایی‌ست که باید باشیم ولی حتی خود داستان هم جاهایی اینو نقض میکرد. چون شخصبت اصلی واقعا در بعضی از زندگی‌های ناشی از دیگر انتخابات خوشحالتر بود و زندگی بهتر داشت و دلیل حس ناامیدی‌ش چیزهایی بود که مطلقا شانسی بود و تقصیر اون یا هیچکس دیگه نبود. در کل کتاب متوسط و پیشبینی پذیر که اگه اون چیزی بهتون میگه که دوست دارید بشنوید حالا نه الزاما واقعیت
و در آخر... همیشه یادمون باشه کتاب های معمولی رو جایگزین شاهکارهای ادبی نکنیم