یادداشت زهرا دشتی

        اول از داستان کتاب می گم، بعد از ترجمه و ویراستاری.
در مجموع کتاب دوم از نظر ماجرا جذاب تر از کتاب اول بود ولی خیلی گذرا بود، ماجرای چشمگیری در این کتاب رخ نمیده. دو سه مورد  تناقضاتی هم داشت که قابل اغماض بود. نویسنده در این جلد تصمیم گرفته بود دو راوی اول شخص داشته باشه و فصل ها یکی در میان بین دو راوی زن و مرد کتاب تقسیم شده بود و دیگه فقط کاسیا راوی نبود. خوبی هایی داشت مثلا کم شدن ابهامات احساس ها و تفکرات قهرمان دوم داستان و بدیهایی داشت که مجددا همون کم شدن ابهامات احساس ها و تفکرات قهرمان دوم داستان که از چالش های ذهنی خواننده کم می کرد و خیلی قصه رو سرراست می کرد. ماجراهای این جلد کمی شبیه داستان های جان کریستوفر بود.  از اون جا که جلد دوم مجموعه بود و یک جورهایی حالت گذرا داشت، زیاد نمی شه در مورد انتهاش صحبتی کرد چون رویداد خاصی رخ نداد، هر چند به نظرم نظر نهایی قهرمان مرد داستان خیلی یهویی و خیلی عجیب از موضع سخت پیشینش عوض شد که البته این نظر نهایی برای ادامه داستان لازم بود اما مقدمه چینی مناسب یا دلیل قابل توجهی برای این تغییر نظر دیده نشد.
اما ترجمه و ویراستاری. اول از همه بی سلیقگی کامل در انتخاب نام فارسی کتاب یعنی عصیانگر که کلا بی معنی بود. در حالی که نام اصلی کتاب، یعنی crossed کاملا متناسب با داستان بود و حسی که باید رو می داد. اما خوب، دوستان تصمیم گرفتند نظر شخصی شون رو اعمال کنند! ترجمه در مجموع خیلی تفاوتی با جلد قبلی نداشت، ویراستاری، کمی بهتر شده بود. در واقع فقط از تعداد سوتی های فاحش کم شده بود.