یادداشت علی رضا محبی

                طنزش را دوست داشتم. به جز دوسه‌تا از یادداشت‌ها بقیه‌ی‌شان خوب بودند. هم از پس زبان توانسته بود بر بیاید و هم طنازی‌اش را حفظ کرده بود.. ای‌والله به محسن رضوانی. راستی! خودش هم آدم جذابی است!