یادداشت امیررضا

        آگوتا کریستف اولین جلد از سه گانه رو که رمانی است کوتاه، از طریق قلم دوقلوهایی که در گذر زمان  تغییرات زیادی میکنن به خاطر جنگ روایت میکنه. دو قلوها اتفاقاتی که در چند سال حضورشون در خانه مادربزرگ، دور از پدر و مادر در شهر کوچک میفته رو در دفتر بزرگشون یادداشت میکنند. یادداشت های اون ها کاملا به زبان حالِ و ما هنگام خوندن رمان فقط زبان حال رو میخونیم. انگار اتفاقات همون لحظه که اتفاق میفتن یادداشت میشن توسط دو قلوها.
سیر داستانی جذابی داره و میتونین در یکی دو نشست تموم کنین. پایان کتاب هم اونقدر غیر منتظره است که سخته سراغ مدرک که دومین قسمت از سه گانه است نرین.
نثر  ساده، روایت داستان از قول دوقلوها در حالیکه انگار فقط یک نفرن و نه دو نفر، و فصل های کوتاه، دفتر بزرگ رو برای من تبدیل به اثری خاص میکنه هر چند در اون ضعف هایی دیده میشه مثل غیر واقعی بودن برخی اتفاقات که البته از دید نویسنده این واقعیت دنیای تاریک و بلایی که جنگ بر سر آدمها میاره است که حقیقتا من نمیتونم اونقدرا هم درکش کنم. کار های وحشتناکی که از دو قلوهایی که یک روز معصومانه پا به خانه مادربزرگشون گذاشتن (این پرانتز حاوی اسپول_اما تبدیل به انسانی بی عاطفه و سرد تبدیل میشن و در انتهای داستان باعث قتل پدرشون میشن برام خیلی قابل درک نیست یا حتی اون شکنجه هایی سخت و بلا هایی که خودشون سر خودشون می آوردن برای قوی شدن روح غیر قابل حضم بود برام. چطور بچه هایی به این سن میتونن همچین تفکری داشته باشن اصلا؟)
 هر چقدر هم که جنگ تاثیرات مخرب داشته باشه، همچین چیزی خیلی باور پذیر نیست. این نقد من بخاطر این که نویسنده این داستان رو با واقع گراییش نوشته در صورتی که همچین هم برام واقعی نبود. واقعیت  بیشتر قاطی شده بود با دنیای سخت و تاریکی که نویسنده تجربه کرد. با اینحال اثر خوبی بود و تاثیر گذار. فکر میکنم جلد های بعد بیشتر راضیم کنه‌.