یادداشت زهره دلجوی کجاباد

        رمان خوب باید کمی خسته‌ات کند. هم دلت بخواهد بخوانیش هم نتوانی یک نفس تمامش کنی. چون جمله‌هایش برای هضم شدن زمان میخواهند. چون حرف‌هایش آنقدر سطحی و تکراری و بی‌مغز نیستند که نخوانده بفهمیشان. تصرف عدوانی از دردی کلیشه‌ای حرف می‌زند. از ظلم بی‌صدایی که بارها و بارها توسط مردان بر زنان رفته، می‌رود و خواهد رفت. از مرگی که دیده نمی‌شود اما هست. از چیزی که شاید هر زنی با هر جغرافیا و رنگ پوست و دینی تجربه‌اش کرده باشد. تصرف عدوانی به موضوعی کلیشه‌ای از زاویه‌ای نو نگاه کرده. موضوع‌های کلیشه‌ای سطحی نیستند. اتفاقا چون مهمند زیاد درباره‌شان گفته و شنیده می‌شود. پس پرداختن به آنها بد نیست. چیزی که لازم است نگاه نو به این موضوعات است.همه کاری که لنا آندرشون در تصرف عدوانی کرده است.