یادداشت محمدامین رنجبری

                
برخی مادرها شهید پرور و عالم پرور هستند. اینکه گفته شد «برخی» بنا به شرایط جامعه لفظ اصلی مکتوم ماند. 
مطالعه‌ی زندگی بزرگان این مهم را به خوبی نشان میدهد. از عالمان مذهب تشیع گرفته تا مدافعین حرم زینبی. آنان (عالمان و شهدا) چون ستاره‌های پر نور میان انبوهی از ستارگان درخشیده و با خاموش شدنشان، نورشان را برای آیندگان به ارث گذاشته اند.
مادران شهدا فرزندانشان را چون ابراهیم پیشکش حضرت حق کردند و چون هاجر در داغ فرزند سوختند. اصلا همین غم هاجر را از پا در آورد. غمِ جای دشنه بر زیر گلوی فرزند! پس چه بلند مرتبه‌اند مادران شهدا که غم پرپر شدن حُسنِ یوسفشان را نظاره کردند و لاله‌ای به جمع الاله ها افزودند.
کتاب «سه نیمه سیب» روایت دو برادر مشهدی است که با کمک مادرشان از طریق تیپ فاطمیون افغانستان به سوریه اعزام می شوند.
این کتاب هر ورقش روایتگر سلوک خانوادگی است و اگر در جمع این‌کتاب را بخوانید باید پیه این را به تنتان بمالید که خودی و نخودی اشک شما را ببینند.
متن کتاب روان و براساس خاطرات مادر شهیدان مدافع حرم؛ مجتبی و مصطفی بختی است که به قلم  محمد محمودی به رشته تحریر در آمده.
سیر روایی داستان در نوع خودش در پرداختن به موضوعات جالب بود، مخاطب را تشنه به شنیدن اتفاقی می کرد و سپس همان اتفاق را به خط اصلی میدوخت.
این کتاب را با نیت قلبی بخوانید.