یادداشت

        از همه‌ی نمایشنامه‌های میلر که تا این‌جا خوندم، بیشتر دوستش داشتم.
فکر کنم موضوعش برام جذاب‌تر بود.
وجدان، مسئولیت، گناه...
تلاقی دو طرز فکر:
«این‌جا قرار بر دوست داشتن آدم‌ها نیست، بر خوردن آدم‌هاست.»
«یک بار برای همیشه بفهمید که یک جهان آدم دور و برتونه، و شما در قبال اون‌ها مسئولید، و تا وقتی این رو نفهمیدید، خون پسرتون رو پای‌مال کرده‌ید، چون اون واسه همین مرد.»