یادداشت عارفه افجه‌ای
1402/01/19
قبل از خواندي كتاب در این‌حد میدانستم که پینوشه یک دیکتاکور بوده که نسل‌کشی می‌کرده و فضای خفقان‌آوری در شیلی به وجود آورده بوده. کتاب روایت جذاب و میخکوب‌کننده و البته دردناکی دارد. چیزی که بیشتر از هرچیزی در کتاب برایم جذاب بود روایت بی‌طرفانه و همه جانبه‌ی نویسنده بود. دیدگاه‌های متفاوت را راجع به موضوعی که فکر می‌کنی برایت روشن است جوری کنار هم قرار می‌دهد که وحشت می‌کنی. حس همزادپنداری زیادی هم با نویسنده و هم با شرایطی که در شیلی ترسیم می‌کرد داشتم
10
(0/1000)
نظرات
1402/01/20
شما موافقم که کتاب بی‌نظیری هست، به‌ویژه از این منظر کهلنر دوربین رو به سمت قربانیان می‌چرخونه با روایت‌هایی کم‌ترشنیده شده، اما مخالفم که روایت، روایتی بی‌طرفانه است؛ چون نویسنده هم خودش به نوعی از قربانیان کودتا بوده و هم با افرادی که علیه‌شونکودتا شده نزدیکی، رفافت و هم‌دلی داشته. این هم‌دلی با آلنده و هواخواهان آلنده در تک تک کلمات کتاب دیده می‌شد. البته که این هم‌دلی به معنای مُحِق نبودن نویسنده نیست. خوندن رمان «بیوه‌ها» از دورفمن (دارالشفایی) رو می‌شه در ادامه‌ی همین کتاب پیشنهاد کرد.
0