یادداشت محمدامین اکبری

        به نام او

یک اثر شیرین و دوست‌داشتنی از یک نویسنده دوست‌داشتنی: هاینریش بل یا اونجور که رو کتاب نوشته  هینریش بل
«یادداشتهای روزانه ایرلند» یکی از ده‌ها کتابی‌ست که از بُل به فارسی برگردانده شده، کتاب بسیار خوش‌خوان و شیرین است و همانطور که از نامش می‌شود حدس زد سفرنامه داستان‌گونه بُلِ آلمانی به ایرلند است. سفری که در اوایل دهه پنجاه میلادی صورت گرفته.
درست زمانی که دنیا سالهای پس از جنگ جهانی دوم رو پشت سر میگذاره یک نویسنده آلمانی که سالها بعد جایزه نوبل رو کسب میکنه به کشور فقیر و در عین حال مذهبی ایرلند سفر می‌کنه و با همان طنز و ملاحت همیشگی‌اش سفرنامه خواندنی رو برای مخاطبان به ارمغان میآره.

قسمتی از کتاب:

《اگر برای ما آلمانی‌ها مشکلی پیش آید، مثلاً دیر به قطار برسیم یا پایمان بشکند و یا ورشکست شویم، می‌گوییم دیگر بدتر از این نمی‌شد: همیشه واقعه‌ای که پیش می‌آید بدترین واقعه‌یِ ممکن است. امّا ایرلندی‌ها درست خلاف ما فکر می‌کنند؛ در این‌جا اگر پای کسی بشکند یا دیر به قطار برسد و یا ورشکست شود می‌گویند باز جای شکرش باقی است، ممکن بود به جای پا گردن آدم بشکند، به جای قطار، امکان رفتن به بهشت از دست برود و به جای ورشکست شدن، آرامش درون مختل شود، آرامشی که هیچ ورشکستی قادر به نابودی‌اش نیست، بدترین حادثه هرگز پیش نمی‌آید...
ما آلمانی‌ها -دست کم من این‌طور فکر می‌کنم- وقتی اتفاقی برایمان می‌افتد خیال‌پردازی و شوخ‌طبعی‌مان را از دست می‌دهیم، در حالی که ایرلندی‌ها درست در همان لحظه شوخ‌طبعی و خیال‌پردازیشان جان می‌گیرد》