یادداشت توکلی

        وقتی درحال خوندن یه رمان یا دیدن یه فیلم خیالی هستی میتونی از کنار صحنه‌های خشونت و ظلم بااحتیاط رد شی با علم به اینکه واقعیت نداره.
اما درباره‌ی تاریخ چی؟ چطور میتونی خودت رو تسلی بدی وقتی همه‌چیز کاملا رخ داده و اماواگری پشتش نیست؟
هی جلوتر میری و از خودت میپرسی چرا بدترین شخصیت‌های تاریخی‌ که تو مدرسه برات روایت شده مغول‌هان؟و تو انگار که بی‌خبر عالم باشی باید بری پیش این استاد و اون متخصص و بپرسی : آیا این کتاب داره جدی میفرماید!؟

از همه‌ی کتاب، یه چیز که راسته کار استعمارگرا بود بیش از بقیه آتیشم زد : تفرقه بنداز و حکومت کن.


پ.ن۱ : انتخاب کتابی که برای مخاطب نوجوان نوشته‌شده از دو جهت خوب بود : یکی روانی نوشتار که در شروع مطالعات تاریخی کمک‌کننده است، یکی قابل تحمل‌تر روایت شدن وقایع به خاطر ملاحظات مخاطب که میتونه من مبتدی رو واسه ورود به فضای تاریخ، گرم کنه!

پ.ن۲ : ازون هاست که دلم میخواد کاری کنم همه بخونن؛ چرا که به نظرم بدون تلاش‌خاصی عبرت‌میگیری!