یادداشت

        «خاک کارخانه»؛ کتابی است که تأثیر یک کارخانه صنعتی به‌نام "چیت‌سازی بهشهر" را در حیات اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی یک شهر کوچک بررسی می‌کند و به وضوح به ما نشان می‌دهد که کار و کارخانه تا چه میزان در زندگی مردمان یک شهر اثر دارد و تعطیلی این کارخانه نه تنها زندگی کارگران را تحت تأثیر قرار داد، بلکه تمام ساحت‌های آن جامعه را دستخوش تغییر کرد.
 یاد خاطرات خودم از تعطیلی کارخانه نساجی تبریز می‌افتم. در دوران تحصیلم همکلاسی‌هایی داشتم که پدرانشان کارگر این کارخانه بودند و زندگی‌شان به آن وابسته بود. محمود آقا همسایه‌ دیوار به دیوارمان هم کارگر آن بود و زمان خروج او به منزل یا بازگشت از کار برای من یک زنگ ساعت بود. من هم در یکی از اردوهای دانش‌آموزی به دیدار کارخانه‌ای که محصول اصلی‌اش پتوهای پرزدار طرح پلنگ بود رفته بودم. 
 هوشنگ فاخر، مالک آن کارخانه، از چهره‌های تأثیرگذار اقتصاد استان بود. با ورشکستگی کارخانه کارگران یکی یکی تسویه شدند. حتی برخی از آن‌ها برای حقوق‌های عقب افتاده به دنبال حق خود در محاکم بودند و شهد تلخ این واقعیت را چشیدند.
  کتاب‌هایی از این دست، یادآور خاطرات تلخ و شیرین کار و تلاش در ایران است. ما به چنین روایت‌هایی نیاز داریم تا صدای کارگران را بشنویم و گذشته‌ی صنعت ایران را بهتر بشناسیم.
خداقوت جانانه به شیوا خادمی و مدیر و دست‌اندرکاران ارجمند نشر اطراف