یادداشت مهدی هستم و پرطرفدار

        رمان سیاحت غرب تو سال ۱۳۱۲ توسط آیت الله سید حسن نجفی قوچانی نوشته شده و موضوعش درباره زندگی پس از مرگه و برای نگارشش از روایات درمورد برزخ و عالم قبر استفاده کرده. با توجه به اینکه (تا جایی که اطلاعات محدود بنده قد میده) اون زمان زندگی پس از زندگی و شنود و سه دقیقه در قیامت و اینا نبوده، بنظرم ایده نویسنده و خلاقیتش خیلی حرکت جالبیه. اپلین چیزی که از کتاب جلب توجه می‌کنه طراحی ها و عکسای قشنگشه. البته برای من اینجور بود که فقط اولش عکسا بنظرم قشنگ میومد، بعد از اینکه یه مدت کتابو دست گرفتم کم‌کم به این نتیجه رسیدم که چرا طراحیا دور از فضای داستان کتابه؟ چرا شکل توصیفات خود کتاب نیست؟ چرا بعضی جا ها انگار با هوش مصنوعی ساختنش؟ طراحی کتاب به من این حس رو داد که انگار میخواست ادای غربیا رو دربیاره، درحالی که این تقلیدش اصلا به فضای کتاب نمیخورد. بهتر بود طراحیا شکل همون زمان و خودمون باشه و خودمون الگو بسازیم تا اینکه از الگوی خارجیش تقلید کنیم. اینکه پاورقیا آخر کتابه جالب نیست. هی باید بری آخر کتاب و برگردی. میتونستن پاورقی رو بذارن پایین ورق.

یچیز جالب هم امروز دیدم. انتشارات جمکران یکی از عکسای توی این کتاب رو گذاشته عکس جلد یه کتاب دیگه(فایلشو گذاشتم)