یادداشت مریم محسنی‌زاده

        کتاب به تدبر در سورهٔ «مسد»، مفهوم خسارت، شکل‌های آن و جبرانش می‌پردازد. اینکه چطور انسان از خودش و اعمالش می‌سوزد و به وادی ابولهب کشیده می‌شود.
مطالب کتاب برای خواننده‌ای که آثار مرحوم عین.صاد را مطالعه داشته آشناست و این بار از دریچهٔ سورهٔ «مسد» آن‌ها را می‌خواند. البته این آشنایی، دلزدگی را به دنبال ندارد بلکه تکراری از جنس تلنگر است برای انسانِ فراموشکار.
کتاب با اشاره به اهمیت حرکت و به‌کارگیری امکانات انسان شروع می‌شود و بحث را به خسارت می‌کشاند. اینکه محرومیت، رنج و ضعف روحی از آثار خسارت انسان و چشم‌‌پوشی از قدر و جایگاه انسان است. در نهایت هم غفران، استغفار و رحمت را به عنوان عامل نجات انسان از خُسران معرفی می‌کند.