یادداشت محدثه حسنی

        سلام و نور
شش داستان کوتاه از هاروکی موراکامی ، این کتاب رو به خاطر این گوش دادم که میخواستم با قلم هاروکی موراکامی آشنا بشم تا قبل از شنیدن این کتاب از برنامه ی نوار، فکر میکردم آثار موراکامی رو نمیفهمم چون تو نقدها خونده بودم آثار موراکامی معجون واقعیت و خیاله اما با شنیدن داستانهای این کتاب فهمیدم سبک ترکیبیه موراکامی مثل انیمیشنهای میازاکیه فقط نمیدونم شکوه آثار میازاکی رو داره یا نه که فقط با خوندن یا شنیدن بقیه ی کتابهاش میتونم بفهمم .
داستانهای این کتاب داستان چند روز از زندگی ادمهای مختلف در جاهای مختلف ژاپنه و همه داستانها مربوط میشه به بعد از زلزله ی کوبه در ژاپن . چیزی که برام عجیبه تو این کتاب اینه که هیچ کدوم از این آدمها با فهمیدن اینکه یک جایی در ژاپن زلزله شده حس انسان دوستیشون تحریک نمیشه، هیچ کدوم ناراحت نمیشن حتی به این فکر نمیفتن که پاشن برن کوبه و به مردم اونجا کمک کنن حتی اونایی که خانواده و پدر مادرشون تو کوبه است هم تلاش نمیکنن با کوبه ارتباط برقرار کنن و از حال خانواده هاشون مطلع بشن . این همه سنگدلی و سردی رو درک نمیکنم حقیقتا ، البته همه این آدمها ایمان رو گذاشته بودن کنارو یکجورایی هم افسرده بودن و فقط زندگی میکردن چون زنده بودن .  فقط در داستان آخر یک آدم متفاوت هست یک آدمی که در اثر اتفاقی مومن شده وحالا بعد از زلزله با بقیه ی مومنا کمک به زلزله زده ها میرسونن. 
کتاب  مجموعه ای از شش  داستان کوتاهه و نمیشه ازش توقع شخصیت پردازی و پیرنگ و ... داشت  و در کل کتاب بدی نیست .