یادداشت امیر پوریوسف

        من نسخه دیگری از این کتاب را خواندم که علاوه بر سفرنامه سال ۲۰۰۱ نویسنده سفرنامه ۲۰۱۱ او را هم شامل میشود.
سفرنامه اول روایت جذاب تر و نگاه دقیق‌تری به جمهوری آذربایجان دارد. اگرچه نویسنده صادقانه تلاش کرده در روایت بی طرف باشد ولی عملا چنین چیزی غیر ممکن است. 
غالب روایت ها در سفرنامه اول در زمینه نشریات جمهوری آذربایجان و سیاست است البته با گریزهای خوبی به سایر موارد مشاهده شده در سفر پرداخته است. روایت های کمی تا قسمتی طنزآمیز نمک کتاب را به میزان قابل قبولی بالا برده است.
در سفرنامه دوم اما بیشتر تمرکز روی روایت از منطقه نارداران و دیدار با خمینی چی های این شهر به ویژه حاج علی اکرم است. 
علاقه نویسنده به شعر و ادبیات آذری هم از صفحات کتاب می‌بارد.