بریده‌ کتاب‌های سَروْ

در همان شب‌های عظیم صحرا بود که دانستم ایران را سخت و بی‌حساب دوست داشتن، محکومیت من است؛ همه‌جای ایران و همیشه‌ی ايران را. مثل بچه‌ها خاک را در چنگ گرفتن و بر سکه گمشده‌یی در توده بزرگ خاک گریستن.

در اول کتاب به عنوان مقدمه آقای ابراهیمی می‌فرماید که؛ زندگی، ملک وقف است دوست من! تو، حق نداری روی آن فساد کنی و به تباهی اش بکشی، یا بگذاری که دیگران روی آن فساد کنند.

... بساط چای کیسه‌ای و قندهایم را باز می‌کنم. مثل همه‌ی سفرهایم باید به این سوال جواب بدهم که این اجسام مکعبی شکل سفید که توی جعبه‌ی مخصوص است و همراه چای می‌خورم چیست و چه مزه‌ای می‌دهد.

هنر جزو برجسته‌ترین مخلوقات الهی است و جزو ارزشمند‌ترین صُنع پروردگار است، که باید آن را ارج داشت. هنر، بخشی از آن فاخرترین و ارزشمندترین قسمت‌های جان انسانی است؛ باید برای این ارزش قائل شد و آن را برای خدا خرج کرد.