بریده‌ کتاب‌های علی

ایده تکلیف ، از نظر تاریخ ، حربه ای بوده است در دست قدرتمندان تا افراد را وادار کنند به سود اربابان خود زندگی کنند نه خودشان.

اخلاق کار همان اخلاق بردگی است و دنیای مدرن به آن نیازی ندارد.

با این حال وقتی کسی به سبب شکست در سرمایه گذاری بی پول می شود، وی را قربانی یک بدبیاری می دانند که سزاوارش نبوده است؛ در حالی که ولخرج شاد را، که پولش را بشر دوستانه خرج کرده است، به چشم یک احمق و کودن می نگرند.

پس کسی که پول به دولت قرض می دهد، نقش همان آدم بدهای آثار شکسپیر را دارد که آدم کش اجیر می کنند. ما حصل این کار اقتصادی افزایش توان نظامی دولت است که فرد پس اندازش را به او قرض می دهد. پس به وضوح بهتر است که آدم این پول را خرج کند، ولو برای مشروب یا قمار.

انقلاب ادعای انسان علیه سرنوشتش می باشد و ادعای تهی‌دست بودن دست‌آویزی بیش نیست.

یا باید با زمان زندگی کرد و با آن مرد، یا برای دستیابی به زندگی والا تر خود را از آن رهانید.

انسان بیشتر به خاطر آنچه به زبان نمی‌آورد انسان است، نه آنچه می‌گوید.

البته زیستن هرگز کار آسانی نبوده است.

بیماری اش فقط برای دیگران کشنده است.

یادم می آید کالیگولا زمانی به برده ای که زیر شکنجه به حرف نیامد، هشتاد و یک هزار سسترس جایزه داد.

هلیکن: برای ساختن یک سناتور یک روز مهلت کافی است، اما برای تربیت یک کارگر ده سال زمان لازم است. کالیگولا: اما به گمانم تبدیل کردن یک سناتور به یک کارگر بیست سال زمان می برد.

قدرتت را به کار ببر تا آدم ها را بیشتر دوست داشته باشی.