بریده‌ کتاب‌های عارفه

هالر اگر انسانی بیمار است، دلیلش این است که روزگار ما بیمار است. عصر ما دورانی ست آکنده از فجایع و بی عدالتی ها. سرشار از درنده خویی ها و خیانت ها

هبوط آدم از زمانی آغاز شد که از میوه درخت معرفت چشید، و معرفت یعنی تقسیم کردن جهان به خوب و بد. کسی که از بدی پرهیز می‌کند لابد آنرا میشناسد. راهی که هسه در رمان خود پیشنهاد می‌کند نه راه دوری از بدی‌است و نه راه نبرد با آن؛ راهی است که در آن مفهوم بدی وجود ندارد.

ناگهان چیزی را دید که تا آن لحظه در نیافته بود. در نگاهش متوجه ترس شد؛ یاسی را دید که موجودی را علیه خودش برمی‌اند، درماندگی‌ای که باعث می‌شود آخرین امیدش این باشد که با پیشکش کردن خود به عنوان قربانی آخرین راه گریز را بجوید.

منتظرن، مثل یه گله گوسفند منتظرن. به کلفت های قصری میمونن که اربابش با یه گلوله مغز خودشو متلاشی کرده باشه و اونا ول‌معطل موندن که چی بکنن... برده های بی اربابی هستن که نمی‌تونن بدون چیزی که واسشون مظهر غرور شرف و شهامت باشه سر کنن. همین باعث میشه هیچ کاری از دستشون بر نیاد. هرچند اگه یکم به کله‌های پوکشون فشار می‌آوردند می‌فهمیدند خودشون فقط به زندگی زیر سایه ارباب دلخوش بودند.

هنگامی که انسان مسئولیتی نداشته باشد، انتقاد کردن کار آسانی است

من سی چهل سال عمرمو توی این شرکت گذاشتم، اما حالا بیمه‌م رو هم نمیتونم بدم! نمیشه هلورو بخوری و هسته‌ش رو تف کنی بیرون! آدمی‌زاد میوه درخت نیست!

بن: با غریبه هیچوقت جوانمردانه بازی نکن پسر جون؛ اینطوری هیچوقت از جنگل قسر بیرون نمیای.

همیشه تصمیم قاطع گرفتم که زندگیم رو بیخودی هدر ندم. اما هربار برمی‌گردم اینجا متوجه میشم تنها کاری که کردم این بوده که زندگیم رو هدر دادم.