بریده‌ کتاب‌های تفکر

انسان وقتی به انبیاء رسید و انبیاء به او دستور می‌دهند، دیگر با آن‌ها چون و چرا نمی‌کند. چرا؟ چون جای تعبد است. تعقل تلاش می‌کند تا خودش را به انبیاء برساند. وقتی به انبیاء رسید، می‌داند این‌ها از قول خدا چیزهایی می‌گویند. وقتی از آن‌ها می‌شنود آرامش پیدا می‌کند. چرا؟ چون به مبانی‌اش ایمان دارد و وقتی این‌ها به او گفته‌اند می‌پذیرد، چون می‌داند طرف حکیم است. آیا شما حکیمی را که برایتان دارویی می‌نویسد، سین جیم می‌کنید؟

کمبود جامعه اسلامی ما امروز کمبود تفکر است؛ کمبود پژوهش و تحقیق است؛ کمبود تامل است. اشک از روی معرفت می‌خواهند، خونِ از روی معرفت می خواهند؛

زود به نتیجه رسیدن، زود جواب دادن، پاسخ فوری خواستن، اینکه شما می‌خواهید آماده‌خوری کنید نتیجه‌اش می‌شود «تعطیلی فکر». این راحت‌طلبی است، به خود زحمت ندادن است و در حقیقت نفهمیدن است. آدم یک اعتراف می‌کند که نفهمیده است و می‌رود تا بفهمد، نه اینکه اصرار داشته باشد که من می‌فهمم...

برای تمیز فکر و خیال، خروجی اش را نگاه کن.

امام راحل می‌فرمودند: اینکه می‌گویند مرد حرفش یکی است غلط است، مرد حرفش دوتاست؛ وقتی دیداشتباه است حرفش را عوض می‌کند.