بریده‌ کتاب‌های سنگدل

نگاه کردن بهتون لذت بخشه

جست با صدای آرامی سکوت آمیخته با حیرت را شکست و گفت : « یه راه حل دارم. کاترین، یه راه حل دارم. کی تونیم کنار هم باشیم و سرزمین شطرنج رو نجات بدیم. می تونی شیرینی پزی باز کنی. همه چی رو به راه میشه.» لب های کاترین از هم باز شد. نمی خواست به خودش امید بدهد. جست به سالن رقص و مهمان های نقاب دار اشاره کرد و گفت : « از همه ی این‌ها دست میکشی. ولی به نظرم تو قبلاً هم بدت نمی‌آمد این کار رو بکنی.»

-اینکه چیزی رو به خاطر اینکه ازش میترسیم باور نداشته باشیم،کار خطرناکیه.

جست گفت:((ببخشید. باید برگردیم به سرزمین شطرنج.یه کاری هست که باید انجام بدیم.)) السی گفت:((آهان!باشه.دو کلاغ،یه سرباز پیاده،یه ملکه.معما این‌طور شروع میشه؛ولی به هر حال،باید تموم بشه.))

تو در قلب منی، جست. نمی دانم لیاقتش را داری یا نه. حتی نمی توانم بفهمم تو یک قهرمانی یا یک شرور، اما هیچ یک اهمیتی ندارد. در هر صورت قلب من از آن توست

تو در قلب منی، جست. نمی دانم لیاقتش را داری یا نه. حتی نمی توانم بفهمم تو یک قهرمانی یا یک شرور، اما هیچ یک اهمیتی ندارد. در هر صورت قلب من از آن توست

ملکه سرزمین دلها را در ذهنم احساسی لجام گسیخته تجسم کردم؛ مثل خشمی کور و بی اراده. «لوییس کارول»

این خواسته‌ی کاترین بود. می خواست به او چیزی بدهد که به‌خاطرش به این سرزمین قدم گذاشته بود. به هر حال، قلبش مال جست بود؛ چه قلب یک شیرینی‌پز باشد، چه قاب یک ملکه. لااقل زندگی بی ارزشش با این فداکاری معنایی پیدا می‌کرد.

قاتل،مقتول،ملکه،دیوانه

بعضی وقت ها فقط حرف دله که ارزش داره بهش گوش کنی.

تو در قلب منی، جست. نمی دانم لیاقتش را داری یا نه. حتی نمی توانم بفهمم تو یک قهرمانی یا یک شرور، اما هیچ یک اهمیتی ندارد. در هر صورت قلب من از آن توست

چرا کلاغ شبیه میز تحریره؟:))

_اگر قرار نیست ملکه بشم، بزار لااقل یه کاری کرده باشم. بذار قلب ملکه رو بهت بدم.

این یک کلمه ساده،آرامشی داشت به پهنای اقیانوس

خداحافظ؛قاتل‌،مقتول،ملکه،دیوانه.

جست همین طور که به کاترین چشم دوخته بود، آهسته گفت : « انتخابت کیه؟» کاترین در جواب جست زیر لب گفت : « تو.» خودش هم صدایی نشنید، ولی برقی توی چشم های جست دید : « از بین همه چیز، انتخابم تویی.»

دلقک انگشت هایش را به کف دست کاترین کشید و کم کم ماساژش داد.

_اخه چرا؟ چرا کلاغ شبیه میز تحریره؟ کاترین درستش را روی دستگیره‌ی در گذاشت.با تشر گفت:«شبیه نیست.» در را محکم باز کرد:«فقط یه معمای احمقانه‌ست. چرت‌وپرته!چرنده!» یک مرتبه صدای ساعت جیبی قطع شد. معلوم نشد چرا. صورت هاتا شل شد. روی پیشانی‌اش دانه های عرق نشست. هاتا یواش گفت:«چرت‌وپرته.» کلماتش در فضای مغازه پیچید:«چرت و پرته. از چرت‌و‌پرت هم چرت‌و‌پرت‌تره! مزخرف محضه! همه‌مون دیوونه‌ایم. خبر نداشتین؟ توی خانواده‌م ارثیه. توی خونه‌مون. اینجاست. اقای زمان بالاخره پیدام کرد و من... » صدایش بریده شد. از چشم‌هایش اتش می‌بارید:«علیاحضرت، ملکه، روحم هم خبر نداره. اصلا یادم نمی‌آد چرا کلاغ شبیه میز تحریره» هاتا. کاترین

بعضی وقت ها فقط حرف دله که ارزش داره بهش گوش بدی!

جست به جلو خم شد. او هم مثل کاترین می لرزید:« راه سختی در پیش داریم. هنوز هم میتونی برگردی. پادشاه هنوز هم می خوادت. می دونم که می خوادت. بهت قول میدم صحیح و سالم ولت کنم و کاری با قلبت نداشته باشم. کت، دیگه نمی تونم این کار رو بکنم. نمی تونم قلبت رو ازت بگیرم.»