بریده‌ کتاب‌های رویای نیمه شب

آهسته به من گفت:«چرا برگشتی؟ ابلهی؟!» با لبخند گفتم:«یا همه می‌میریم یا همه نجات پیدا می‌کنیم. گاهی فرار یا سکوت، دست کمی از خیانت یا جنایت ندارد.»

شنیده ام که گاهی خداوند بنده اش را به بلایی گرفتار می‌کند تا به خود نزدیکش کند :))))))))

در حیاط تنها ماندم،به قرص ماه چشم دوختم.بدجوری دلگیر بودم. اگر دیروقت نبود،بیرون می زدم تا هوایی به مغزم بخورد و آرام شوم. ناگهان به یاد "او" افتادم. دلم هوای آن را کرد که بیدار بمانم و با مولای مهربانم درددل کنم.

- زن باهوشی است. گفت به من علاقه داری، ولی من باور نمی‌کردم. - فکر می‌کنی امروز در تمام حلّه، کسی از من خوشحال تر و سعادتمند تر هست؟ - شک نکن که هست. - کی؟ - من :)

بزرگی گفته: در بزرگواری یک مرد همین بس که عیب هایش را بشود شمرد.

کسانی که ثروت و قدرت ندارند،خیال می کنند اگر این دو را داشته باشند،به هر چیزی می توانند دست پیدا کنند.اشتباه می کنند. نمونه اش عشق است.

زندگی به من یاد داده که صبر، داروی تلخی ست که بسیاری از مصیبت ها و رنج ها را مداوا می کند

زندگی به من یاد داده که صبر، داروی تلخی است که بسیاری از مصیبت ها و رنج ها را مداوا می‌کند.

با لبخند گفتم:" یا همه می‌میریم یا همه نجات پیدا می‌کنیم. گاهی فرار یا سکوت، دست کمی از خیانت یا جنایت ندارد."

دستش را به یکی از ستون های کارگاه تکیه داد و گفت:«این ابوراجح فقط دو عیب دارد و بزرگی گفته: در بزرگواری یک مرد همین بس که عیب هایش را بشود شمرد.»

به جای آن که عمری را در آرزوی ظاهری زیبا بگذرانی، بهتر است برای یک بار هم که شده چشمِ دلت را باز کنی و به روح و روانت نگاهی بیندازی. اگر این بدن چندان قابل تغییر نیست، در عوض، روح و روانت را می‌توانی با کارهای شایسته، صفا بدهی و زیبا کنی. کسی نمی‌تواند تو را سرزنش کند که چرا از زیبایی ظاهری، سهمی نداشته‌ای؛ به همین شمل به دنیا آمده‌ای، ولی زیبایی باطنی، در اختیار خودت است. اگر به فکر آن نباشی قابل سرزنش خواهی بود.

هر وقت دیدی غریبه‌ای خود را دل‌سوزتر از خویشانت نشان می‌دهد، جا دارد تردید کنی