بریده‌ کتاب‌های آتش بدون دود: هرگز آرام نخواهی گرفت

جان کندن، همیشه دردناکتر از جان دادن است.

" قلب، خاک خوبی دارد؛ تو می‌توانی در زمان واحدی، هزاران هزار درخت در آن بنشانی و همه‌ی آنها را هم بپایی، عزیز بداری و به درستی برویانی. در قلب همانطور که دوست داشتن جای نفرت را تنگ نمی‌کند، دوست داشتن، جای دوست داشتن راهم، تنگ نمی‌کند." بشارتی، رئیس شهربانی گنبد،به سالِ ۱۳۲۶

یک جامعه شناس فرانسوی خطاب به آلنی :" و به شما بگویم؛ اگر روزی هم در مملکت شما، به علّت فشارهای موجود، انقلابی اتّفاق بیفتد، این روشنفکرانِ خودبزرگ‌بینِ بیمارِ گرفتارِ "من" کمترین جایی در آن نخواهند داشت.فقط باید بتوانند خود را از زیر دست و پای مردم کوچه و بازار کنار بکشند تا لِه و لَورده نشوند."

"متاسفانه، در دنیا آدم‌هایی وجود دارند، یعنی هنوز هم وجود دارند، که به مسائلی می‌اندیشند که گمان می‌برند خیلی اساسی‌تر و جدّی‌تر از مسائل مربوط به شکم و فرودست شکم است!"

"ساقی، نکته‌ی شگفت انگیزی را به من آموخت: هرکس، به اندازه‌یی که از او توقّع دارند، قوی‌ست؛ یعنی می‌تواند باشد."

"آلنی! مارا، اغلبِ مارا، نه وسوسه‌ی رسیدن به مقام، نه خیالِ باطلِ حکومت کردن، بلکه عشقِ به استقلال و سربلندی ایران، به این روز سیاه انداخت. باور کن، حرفم را باور کن!"

_اشتباه کردی پدر، اشتباه کردی؛ از همان ابتدا اشتباه کردی. تو باید تمام قدرتت را در راه مبارزه با ابلیس_ با حکومت ظلم_ به کار می‌گرفتی؛ چراکه تا شیطان هست، هیچ زمینی زمین نمی‌شود، هیچ فرزندی فرزند. تو به ما بُزدلی آموختی پدر، تنهایی گُزینی، پَرت افتادگی، خودخواهی، خوداندیشی، خودباوری، خودگرایی... تو به ما آموختی که فقط به خودمان بیندیشیم، و این یعنی سیه بختی، یعنی دنائت روح، یعنی جُبن و رذالت و فساد و مرض. در حق فرزندانت جُرمی نابخشودنی مرتکب شدی؛ چراکه در جهنّم، در قلبِ قلبِ جهنّم، خواستی که به آنها پرورش گل را بیاموزی، حال آنکه گل‌هایی که در جهنّم می‌روید نیز جهنّمی‌ست...

"کسی که وارد گود سیاست می‌شود باید دلش را هم داشته باشد؛ مردانگی‌اش را هم، غیرتش راهم، تحملش راهم، خیلی چیزهای دیگرش راهم. سیاست، جای بچه هایی که از نَنه‌جانشان قهر کرده‌اند نیست."