نفسم را پر و خالی میکنم و میگویم: از اینکه به من فرصت دوباره دادی، ممنونم! هر بحران، بهار یک مسئولیت تازه است. مسئولیت امشب من این است که دلم را با تو برای گرفتن و دادن این جوانه ترد یک‌دله کنم. باید هر لحظه به سمت تو برگردم و با اعتماد به تو، قسمتی از پادشاهی‌ات باشم. تو من را زن آفریدی. تو من را قوی، مثل یک نهنگ آفریدی؛

این خداست که تصمیم میگیرد تو را کجای قالی زندگی ببافد، گلی درشت وسط قالی یا برگی ریز در حاشیه

خوبی ها هم اگر تلنبار شوند، میگندند. چشمه اگر باشی، برای خودت راهی پیدا میکنی تا دریا