بریده‌ کتاب‌های بی صدایی

از برق دردی که در چشم هایش میبینم، بیزارم.

بائو میگوید:غرور آخرین چیزیه که ازش دست بر میدارم . غرور آخرین دارایی ماست.

هزاران فکر هم‌زمان در ذهنم می‌گذرند؛ همه‌ی حرف‌هایی که باید به او می‌گفتم... و هرگز این کار را انجام ندادم.

بی نقص بودن ارزنده ترین کاریه که هر کس توی زندگیش باید یاد بگیره که انجام بده؛ولی به همون اندازه هم بایدفهمید چه موقع لازمه که ازش دست برداشت.

حالا که به او نگاه می‌کنم، متوجه می‌شوم نگرانی‌اش فقط به‌خاطر این نیست که من را بی‌دست‌وپا می‌داند؛ بلکه تنها دلیلش این است که او به من اهمیت می‌دهد.

چشم‌هایش با بُهت گشاد شده‌اند و من برای دومین بار در طول این مدت، صدای فریاد کشیدن یک آدم را می‌شنوم. این صدای خودم است.