بریده‌ کتاب‌های دمیان

خط واقعی باطن یا درون سرنوشت ما از همین تجربیاتی شکل و قالب گرفته است که از دید دیگران پنهان مانده‌اند.

اگر از کسی بدمان می‌آید؛ در واقع از چیزی درون آن شخص نفرت داریم که درون خودمان نیز هست .چیزی که جزیی از ما نباشد مارا درگیر نمیکند

در این موسیقی تنها آهنگی که او می‌زد نمی‌شنیدم، بلکه آنچه را که او می‌نواخت یک رشته و ارتباطی نهانی را به نظرم می‌آورد و روحی مومن و پرهیزگار را منعکس می‌کرد، اما نه مثل روحانی‌ها و کسانی که به وعظ آن‌ها گوش می‌دهند، بلکه پرهیزگار چون زوار و سائلان قرون وسطی حس عرفانی را با اتحاد تمام کائنات صمیمانه و برادرانه بیان می‌کرد. از موسیقیدانان پیش از باخ با شور و حرارت نواخته می‌شد هم‌چنین از موسیقیدانان ایتالیا. و همه یک چیز می‌گفتند و همه همان را بیان می‌کردند که آهنگساز در خود حس می‌کرد: درد هجران، آمیزش با خلقت و بعد جدایی بی‌رحمانه از آن و تحمل انتظار سوزان آن‌چه در جست‌و‌جویش هستند، فرو رفتن در روح تاریک خود، مستی و فراموشی، کنجکاوی ژرف در رموز درونی ما.

چه بسیارند راه‌هایی که خدا از طریق آنان ما را به طرف تنهایی، به طرف شاه‌راهی که به نفس خود ما منتهی می‌شوند، راهنمایی می‌کند.