بریده‌ کتاب‌های آن ها

این قدر میاندیش به دریا شدن ای رود هر جا بروی باز گرفتار زمینی

از حاصل عمر به هدر رفتم ای دوست ناراضی‌ام، اما گله‌ای از تو ندارم

سهم ما از خاک وقتی مستطیلی بیش نیست جای ما اینجاست یا آنجا چه فرقی میکند؟

دگر برای کسی درد دل نخواهم کرد دگر ز دست خودم دردسر نخواهم دید

ما نه سقراط، نه افلاطونیم منطق و فلسفه اکنونیم هرچه همرنگ جماعت بشویم باز هم وصله ناهمگونیم

هر که ویران کرد ویران شد در این آتش‌سرا

عاقبت میهمان یک نفریم مرگ با طعم تلخ شیرینی

زخم بیهوده مزن ، سینه ام از قلب تهی ست بهتر آن است که سربسته بماند صدفم

مرد مگر گریه می‌کند؟ چه بگویم طفل زمین خورده‌ام، چگونه نگریم؟