بریده‌ کتاب‌های درمان شوپنهاور (جلد سخت)

می‌دونین چرا تا این حد در حسرت روزهای طلایی کودکی هستیم؟ نیچه می‌گه چون روزهای کودکی ،روزهای بی‌خیالی بوده اند، روزهایی عاری از دلواپسی،روزهایی که هنوز آوار گذشته ها و خاطرات دردناک و محزون بر ما سنگینی نمی‌کرده اند.

بزرگترین خردمندی آن است که لذت بردن از حال را بالاترین مقصود زندگی قرار دهیم، زیرا این تنها واقعیت هستی است و جز این همه بازی فکر و اندیشه است.

رنج های عظیم موجب می شوند رنج های کوچکتر دیگر احساس نشوند و برعکس،در نبود رنج های عظیم ، حتی کوچکترین دردسرها و مزاحمت ها مایه‌ی عذابند.

+ افلاطون می‌گوید :(( عشق درون فردی که عاشق است جوانه می‌زند نه درون فردی که عاشقش می‌شوند.)) - یعنی عشق درون عاشق است نه درون معشوق.

اگر نمی خواهیم بازیچه ی دست هر فرومایه ای و مایه ی ریشخند هر تهی مغزی باشیم،اصل اول این است که محتاط و دست نیافتنی بمانیم...