بریده‌ کتاب‌های نماشم (نیمایی واره ها)

مات در آینه‌ای شطرنجی همه در خود بی‌خود چشم‌ها هیچ به هم روشن نیست گور دسته‌جمعی‌ست یا اتاق اشباح؟ آه! این قبر عمودی این... آه! در آسانسور جز من هیچ‌کس با من نیست

هر کجا دلهره‌ای هست علاجش مرگ است قصه دغدغه با مرگ به سر می‌آید