بریده‌ کتاب‌های گزارش به خاک یونان

پدربزرگ نخستین کسی بود که مرا واداشت آرزوی مرگ نکنم_تا مرده‌های درونم نمیرند. از آن زمان به بعد، عزیزان از دست رفته‌ی بسیاری فروافتاده‌اند، نه به گور که به خاطره‌ام و من اکنون می‌دانم، مادام که زنده‌ام، آنان نیز زنده خواهند بود.

سر بالا کردم و تو را نگریستم. می‌خواستم بپرسم: پدربزرگ، راست است که رستگاری در کار نیست؟

خدا درخشان‌ترین چهره‌ی ناامیدی، درخشان‌ترین چهره‌ی امید است. پدربزرگ تو مرا به آن سوی امید و نومیدی می‌رانی