بریده‌ کتاب‌های کمونیسم رفت، ما ماندیم و حتی خندیدیم

فیلم مثل خود زندگی ای است که قسمت های خسته کننده اش را بریده باشند.

آن‌ها آدم‌ها را جوری بار می‌آوردند که خیال کنی تغییر غیرممکن است . جوری بارت می‌آوردند تا از تغییر بترسی و همیشه به آن بدگمان باشی . چون در مغزت فرو کرده‌اند که هر تغییری ، فقط وضع را بدتر می‌کند . اما با تمام آن استبداد و آن کشتار و آن همه ناامیدی که حتی بیش‌تر از اکسیژن در هوا بود ، آن‌ها رفتند . ما ماندیم و حتی خندیدیم.

به نظر می رسید کمونیسم ابدی است، ما به زندگی در آن محکوم شده ایم، خواهیم مرد و فروپاشی آن را نخواهیم دید.

درست است،مردم از سر فقر بود که چیزی را دور نمی ریختند،اما از سر فقری خاص،فقری که در آن تمام مملکت محرومیت می کشید،همه فقیر بودند،فقر و محدودیت وضعیتی بود که بعید بود هرگز تغییر کند،چون با حرف،اعلامیه و وعده وعید سیاستمداران نمی‌شد آن را تغییر داد.