بریده‌ کتاب‌های من با خدای کوچکم قهرم!: خدا رو باید بزرگ دید

یکی از دلیلایی که جوون امروز همش دنبال فلسفه احکام می‌گرده، اینه که خدا تو نگاهش بزرگ نیست. حکمت خدا رو قبول داره؛ اما چون خدا تو نگاهش بزرگ نیست، نتیجه عبادت براش مهمه. وقتی نگاه به نتیجه باشه، مهم این نیست که خدا گفته: "روزه بگیر". مهم اینه که من اگه روزه گرفتم، چی میشه. مهم نیست که خدا گفته: "نماز بخون". مهم اینه که با نماز به چه چیزی می‌رسم. دیسک کمر و گردن نمی‌گیرم؟ گردش خونم تنظیم میشه؟ چی میشه؟

خدا به من گفته حق نداری به پدر و مادرت بی احترامی کنی منم بی‌احترامی نمی‌کنم. اما ممکنه نتیجه ی بی‌احترامی نکردن من زور گفتن اونا باشه؟ خوب باشه. من که نتیجه کارمو همون موقع که احترام گذاشتم دیدم. ما زیاد می‌شنویم که باید بندگی کنیم و کاری به نتیجه نداشته باشیم اما دقیق‌تر این حرف اینه که: «نتیجه اصلی هر کاری همون بندگیه که با انجام اون کار به دستش میاریم» خود اون مدارا یا خود اون احترام به پدر و مادر اصلی‌ترین نتیجه کار برای ماست. حالا اینکه مدارای ما در طرف مقابل اثر اصلاحی و مثبت بزاره خودش یه نتیجه دیگه است اما نتیجه فرعی صفحه ۶۳

دارایی زیاد باعث میشه توجه آدم به نقصای ظاهری زندگیش کم بشه . وقتی یکی خیلی پول داره و ماشینش رو می دزدن ، به اندازه ی اونی که ماشینش رو با قرض خریده و حالا اونو دزدیدن ناراحت نمی شه، چون توجه به اون دارایی زیاد باعث میشه توجه آدم به نقصای ظاهری زندگیش کم بشه . مشکل اینجاست که یا ما خدا رو جز داراییای خودمون حساب نمی کنیم یا اگه حساب می کنیم خدا رو دارایی بزرگی نمی بینیم

اون حالی که آدم بدون یاد خدا داره، مرگه یا زندگی؟

حرف مردم برا کسی بزرگه که خدا براش کوچیکه

عزت فقط یک جا پیدا میشه اونم در خونه خدا . حالا راه به دست اوردن عزت بندگی است. بندگی کن تا با عزت شوی....

امام سجاد علیه السلام: از محبوب ترین راه های رسیدن به خدا دو جرعه است: جرعه ی خشمی که با بردباری فرو بری جرعه ی مصیبتی که با شکیبایی فرو خوری