بریده‌ کتاب‌های خانواده تیبو

برای این عشق بازیافته که از این پس همه زندگیش را در برمی‌گرفت بیش از همیشه نیاز به جهان تازه‌ای داشت: جهان عدالت و پاکی

دارم فکر میکنم که در این لحظه، در اروپا، قریب صد نفر هستند که وقایع را به روشنی می‌بینند و برای نجات دیگران کوشش می‌کنند، ولی نمی‌توانند صدایشان را به گوش کسانی که میخواهند نجات دهند برسانند! وضع ابلهانه رقت انگیزی است! آیا خواهیم توانست توده‌ها را از خواب غفلت بیدار کنیم؟ آیا به موقع خواهند دانست...

_البته، البته! من با اصلاحات هیچ مخالفت اصولی ندارم! مبارزه کنند در راه اصلاحات در بعضی از کشورها میتواند زمینه را برای پیکار اصلی آماده کند. رفاه زندگی طبقه کارگر میتواند سطح شعورش را بالا ببرد و تا اندازه ای به رشد فرهنگ انقلابیش کمک کند. ولی «اصلاح طلبان» شما گمان می که اصلاحات یگانه وسیله رسیدن به هدف است‌ و حال آنکه این فقط یک وسیله از صدها وسیله دیگر است. اصلاح طلبان شما گمان می کنند که قوانین رفاهی و پیروزیهای اقتصادی لزوماً نیروی تحرک طبقه کارگر را به موازات رفاه زندگیش افزایش می دهد... باید دید! گمان می کنند که اصلاحات مقدمه رسیدن به لحظه ای است که طبقه کارگر، به یک اشاره قدرت را خود به خود از دست طبقه حاکم بیرون میآورد و به دست خودش میگیرد. باید دید!... هیچ زایمانی بی درد ممکن نیست ..... صدای دیگری گفت: _انقلاب بدون بحران شدید بدون wirbelsturm ممکن نیست!

خوشبختی ظرف آب‌خوری نیست که از روی طاقچه برداریم. خوشبختی گمانم یک جور استعداد است که شاید من نداشته باشم

آدم‌های هم سن و سال، با زندگی یکسان و عقاید مشترک، می‌توانند یک روز از صبح تا شب ادای حرف زدن را در بیاورند و خیلی هم آزادانه و صمیمانه با هم حرف بزنند ولی یک لحظه حرف همدیگر را نفهمند و حتی یک ثانیه به همدلی نرسند.

روزهایی هست که دلم می‌خواهد خودم را برای چیزی، برای کسی فدا کنم...

آهسته گفت: وقتی تو راه میروی به کشتی بادبانی زیبایی می‌مانی که در دریا پیش می‌رود...

ما کنار همدیگریم و از همدیگر دوریم...کنار همدیگر مثل ریگهای ساحل دریاچه...گاهی با خودم می‌گویم که کلمات، با ایجاد توهم همزبانی نه تنها ما را به هم نزدیک نمی‌کنند بلکه چه بسا برعکس بیشتر از هم دور می‌کنند.

از تو نمی‌خواهم که مرا آنطور که دوست دارم دوست بداری، فقط از تو می‌خواهم که بگذاری دوستت بدارم...