بریده‌ کتاب‌های کاراوال: پایان

جکس:میدونم که ناراحتی ولی این حرفت بدرد نخور ترین ایده ای بود که تاحالا شنیدم. سفر در زمان در هر حالتی اشتباهه. دوناتلا: اعتماد کردن به توهم اشتباهه. اما میبینی که من بهت اعتماد کردم و هنوز هیچ آسیبی بهم نرسوندی. جکس: توی این جمله ات باید کلمه‌ی هنوز رو با شدت بیشتری بگی.

ترس مثل سمی بود که مردم با امنیت اشتباهش می گرفتند؛

<<می خوام عشق رو به هر شکل ممکن حس کنم.قبلا ازش می ترسیدم،اما حالا حس می کنم عشق هم یه جور جادوئه.باعث می شه همه چیز درخشان تر بشه و صاحب خودش رو قوی تر کنه و قوانینی رو می شکنه که نباید وجود داشته باشن.ارزش زیادی داره.نمی تونم تصور کنم که توی زندگیم وجود نداشته باشه.>>

جاودانگی‌ رو نمیخوام ، تو برای من خودِ ابدیتی!

-خودم میتونم راه برم +شاید دنبال بهونه بودم که توی بغل بگیرمت