بریده‌ای از کتاب همنوایی شبانه ارکستر چوبها اثر رضا قاسمی

این یادداشت مربوط به کتابی بود که مدت‌ها پیش نوشته بودم و هیچوقت هم منتشر نشده بود. به هر ناشری داده بودم رک و پوست‌کنده گفته بود که این مهملات ادبیات نیست و من فقط وقتم را تلف کرده ام. من هم از همان‌جا که فکر می‌کنم همیشه حق با دیگری است. وقتم را تلف نکردم و به نقاشی روی آوردم. یعنی برای امرار معاش اول نقاش ساختمان شدم و بعد از آنجا که همیشه مقداری رنگ توی دست و بالم بود برای سرگرمی شروع کردم به کشیدن پرتره‌ی همه‌ی آنهایی که نمی‌فهمیدم‌شان. اول از همه از چند ناشر شروع کردم.