بریده‌ای از کتاب زن فاطمه فاطمه است اثر علی شریعتی

چه زبانی صادق تر و زلال تر و بی ریا تر از زبانی که کلماتش نه لفظ است و نه خط؛ اشک است؛ و هر عبارتش ناله ای، ضجه‌ی دردی، فریاد عاشقانه‌ی شوقی؟