بریده‌ای از کتاب همنوایی شبانه ی ارکستر چوبها اثر رضا قاسمی

اگر هماره بر خلاف مصلحت خویش عمل می‌کنم از آن روست که من خودم نیستم ؛ که این لگدها که دائم به بخت خویش می‌زنم لگدهایی‌ست که دارم به سایه‌ام می‌زنم ؛ سایه‌ای که مرا بیرون کرده و سال‌هاست غاصبانه به جای من نشسته است.