بریدۀ کتاب

اقا عبدلله نهج البلاغه را باز کرد و گفت: اوصاف متقین از نگاه امام علی (ع) میرزا سراپا گوش بود. انگار متقین خواب راحت ندارند. چگونه است که انسان به دنبال راحتی و رفاه این همه خطر را به خود میپذیرد. پس تلاش ما برای چیست؟ اگر همان تشک دوزی را دنبال میکردم امروز در رفاه بودم. اما این کلام امان معنای دیگری دارد. یعنی متقین نباید لحظه ای از خود غافل باشند.؟