بریده‌ای از کتاب سنگ کاغذ قیچی اثر آلیس فینی

این اواخر فهمیده ام کلمات فقط کلمه اند، مجموعه ای از حروف که با نظم خاصی مرتب شده اند؛ بیشتر هم به زبانی اند که از بدو تولد شنیده ایم. این روزها آدم ها کلمات را بی دقت به کار می برند. آن ها را در متن یا جمله ای می ریزند، یادداشت می کنند، می دزدند و بعد رهایشان می کنند. بدتر از همه اینکه فراموششان می کنند. کلمات وقتی ارزش دارند که یاد بگیریم معنایشان را حس کنیم. ما دو نفر فراموش نمی کنیم، درست می گویم؟ دلم می خواهد فکر کنم آنچه داریم بیشتر از کلمات است...