بریدۀ کتاب
1402/4/3
4.6
3
صفحۀ 86
در نظر شیعه مسئله‌ای به نام امامت مطرح است که اهل تسنن از اساس آن را قبول ندارند نه این که در شرایطش با آن‌ها اختلاف دارند. درست مثل مسئله نبوت است در مقابل منکرین نبوت. شیعه امامت را در سطحی آن‌چنان بالا می‌برد که قهراً اگر کسی آن فرضیه را پیش بکشد و قبول کند، نمی‌تواند قبول نکند که امام باید از طرف خدا تعیین شده باشد. همین طور که در نبوت هیچ‌گاه نمی‌گویند مردم بنشینند و نبی انتخاب کنند، قهراً در مورد امام در آن سطحی که شیعه می‌گوید نیز جای این حرف نیست که مردم بنشینند و چنان شخصی را انتخاب کنند.
در نظر شیعه مسئله‌ای به نام امامت مطرح است که اهل تسنن از اساس آن را قبول ندارند نه این که در شرایطش با آن‌ها اختلاف دارند. درست مثل مسئله نبوت است در مقابل منکرین نبوت. شیعه امامت را در سطحی آن‌چنان بالا می‌برد که قهراً اگر کسی آن فرضیه را پیش بکشد و قبول کند، نمی‌تواند قبول نکند که امام باید از طرف خدا تعیین شده باشد. همین طور که در نبوت هیچ‌گاه نمی‌گویند مردم بنشینند و نبی انتخاب کنند، قهراً در مورد امام در آن سطحی که شیعه می‌گوید نیز جای این حرف نیست که مردم بنشینند و چنان شخصی را انتخاب کنند.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.