بریده‌ای از کتاب وقتی که از خودت می سوزی اثر علی صفایی حائری

انسانى كه مى‌يابد و به اصول مى‌رسد، او همراه دو عامل شكر و كفر است. اگر چشم‌پوشى كرد، به محروميت و در نتيجه به ضعف و تنگى و در نتيجه به عذاب و رنج مى‌رسد؛ چون رنج انسان از بى‌ظرفيتى او ريشه مى‌گيرد، نه از محروميت و ندارى‌اش؛ و هر چه درجۀ كفر بيشتر بشود، درجۀ رنج انسان زيادتر خواهد شد. ما به همان اندازه كه رنج مى‌بريم، به همان اندازه كافريم...