بریدۀ کتاب

آیا وظیفۀ ما نیست که دوست بی‌وفایمان را همان‌گونه قبول داشته باشیم که دوست وفادارمان را که خود را فدای ما می‌کند؟ آیا عدم حسابگری جوهر رابطۀ انسانی نیست؟ این که هرچه بیشتر ایثار می‌کنیم کمتر چشم‌داشت داشته باشیم؟