بریده‌ای از کتاب با تیغ مهربانی ات آخرش می کشی مرا!: خدا خیلی مهربونه، خیلی اثر محسن عباسی ولدی
1403/11/20
صفحۀ 9
چه قدر خوبه که آدما خاطره هارو فراموش نمی کنن . خاطره ها هرچند برای گذشته است اما با هرکدومشون میشه یه پل زد برا ساختن آینده ی بهتر .
چه قدر خوبه که آدما خاطره هارو فراموش نمی کنن . خاطره ها هرچند برای گذشته است اما با هرکدومشون میشه یه پل زد برا ساختن آینده ی بهتر .
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.