چون یه بن مایه فلسفی داره پس خیلی نمیشه اینجا راجبش توضیح داد ولی همینقدر بگم که ابن سینا معتقد هست طبیعتِ هر شیء اون رو به خیر و کمال سوق می ده به شرط اینکه مانعی بر سر راه طبیعت قرار نگیره حتی اون چیزی که به نظر شر و بدی میرسه  همگی در یک نظم کلی جهانی تأثیر مثبت داره مثال عرض کنم پاییز که میرسه همه برگ ها میریزن و تقریبا همه جا خشک میشه در نگاه کسی که فقط پاییز رو ببینه این اتفاق بدی محسوب میشه اما کسی که چهارفصل و میبینه این اتفاق رو بد تلقی نمیکنه چون می‌دونه که این فصل آغازگر فصول بعدی هست  و پاییز نقش اعتدالگر  این چرخه رو ایفا میکنه یا تو ی مثال دیگه یه آدم عادی فکر می‌کنه خشم چیز بدیه در صورتی که اگه این صفت نباشه انسان در برابر خیلی از اتفاق ها از خودش و دیگری دفاع و محافظت نمیکنه 
 تا وقتی شر نباشه خوبی تعریف نمی‌شه اینم مال یه فیلسوف دیگه است که میگه هر چیزی رو باید با تضادش شناخت
و...  
یعنی به عبارتی جواب این سوال بر میگرده به شناخت شر و جایگاهش وقتی اینو برای خودمون درست تعریف کنیم جواب این سوال داده خواهد شد