بریده‌ای از کتاب به سوی فانوس دریایی اثر ویرجینیا وولف
1403/6/12
صفحۀ 201
لی‌لی اندیشید: نه،آدمی نمی‌تواند چیزی را به کسی بگوید. وقتی فوریتی در کار باشد تیر به خطا میرود. تیر کلمات این طرف و آن طرف میخورد و به پایین تر از هدف اصابت میکند. آن وقت از خیرش میگذریم؛ آن وقت اندیشه از نو پس می‌نشیند؛ آن وقت مثل بیشتر آدم‌های میانسال محتاط و پنهانکار می‌شویم و بین ابروهایمان چین می‌افتد و نگاهمان از نگرانی همیشگی حکایت میکند.
لی‌لی اندیشید: نه،آدمی نمی‌تواند چیزی را به کسی بگوید. وقتی فوریتی در کار باشد تیر به خطا میرود. تیر کلمات این طرف و آن طرف میخورد و به پایین تر از هدف اصابت میکند. آن وقت از خیرش میگذریم؛ آن وقت اندیشه از نو پس می‌نشیند؛ آن وقت مثل بیشتر آدم‌های میانسال محتاط و پنهانکار می‌شویم و بین ابروهایمان چین می‌افتد و نگاهمان از نگرانی همیشگی حکایت میکند.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.