بریدۀ کتاب

تمام مسئله این است که هیچ چیز را برای همیشه در تعلیق نمی‌توانی نگه‌داری. تاریخ به انتظار تصمیم تو نخواهد‌نشست. تو می‌توانی زودتر از آن لحظه‌ای که انتظار، به اوج خود می‌رسد، و ظرف بلور، در میان زمین و هواست، ضربه‌ات را بزنی و انتظار را پایان بخشی؛ اما هرگز نمی‌توانی کاسه را در میان زمین و هوا رها کنی. زودتر شکستن، آری. دیرتر شکستن، شاید. اما به هر حال، شکستن، نقش بلور است-هنگامی که معرکه، معرکه ی عبور است نه توقف. و عبور، ذات همه چیز است.