_هدف دانش ، دانش نیست، حضور است و اقدام، پیوستن به خلق و خدمت به خلق،نه بریدن از جهان ملموس و محسوس و فرو رفتن در خویش. _میشود حرفی خلافِ آنچه همگان_به غلط_ میگویند گفت ؛اما آنگونه به ملاطفت گفت که همگان بپذیرند و تحقیر نشوند، نه آنکه همگان برانگیخته شوند و به مقابله برخیزند _انسان برای توانستن خلق شده است محمّد،نه نتوانستن. اگر خواست خدا بر ناتوانی انسان بود، از اصل،انسانی خلق نمیکرد. _آب فراوان است و به قدر نیاز همگان. ما اگر تشنه ایم و نیم تشنه، به حسابِ خالق باران و چشمه نباید گذاشت. _رسیدن به کمال،برای انسان، محتاج حرکت از نقطه یی ست به نقطه دیگر، و این حرکت نیازمند زمان است، و خداوند چنین مقدّر کرده که انسان نیازمند زمان باشد ...که خداوند او را، نه مجبور و نه مختار کرده بَل به او جوهر حرکت بخشیده تا بتواند به جانب کمال ، در پویش باشد اما به مطلق کمال دست نیابد.