خطبه ۱۶۰ ( اگر اشتباه نشود) فرمان او قضای حتم است، و از روی حکمت، و خشنودی او امان است، و موجب رحمت، از روی علم حکم فرماید، و از در حلم ببخشاید. خدایا! سپاس تو را است بر انچه می گیری، و عطا فرمایی، و بهبود می بخشی، و مبتلا فرمایی، سپاسی که تورا پسندیده تر است و محبوبتر و فاضلتر؛ سپاسی که پر کند انچه را افریده ای، بدان حد رسد که فرموده ای، سپاسی که از تو پوشیده نماند و به تو رسیدن تواند، سپاسی که شمارش ان را نبرد، افزایش ان سپری نشود، که ما نمی دانیم حقیقت بزرگی ات را، جز انکه می دانیم تو زنده ای و به خود برپا و هیچ دیده ای تو را دیدن نتواند، (ای خدا) دیده هارا تو بینی و مهر هارا شمار کردن توانی. امیر المومنین