بهتر انتخاب کن، بهتر بخوان

آناهید یدالهی

@Anaishere.

9 دنبال شده

17 دنبال کننده

                      
                    

باشگاه‌ها

این کاربر هنوز باشگاهی ندارد.

چالش‌ها

این کاربر هنوز در چالشی شرکت نکرده است.

فعالیت‌ها

 ژان تولی و ترجمه‌هایِ فارسیِ صدرنگِ مغازه‌ی خودکشی

پرفروش بودن مغازه‌ی خودکشی وجه تمایز جالبی در خود داشت. نه داستانی عاشقانه بود که اغلب شانس پرفروش شدن یک کتاب را بیش‌تر کند و نه داستان پلیسی که زمانی محل درآمد مطمئنی برای نویسندگان بود، مغازه‌ی خودکشی اتفاقاً یک کمدی سیاه بود که داستانش حول محور یکی از غم‌انگیزترین شیوه‌های مردن می‌چرخد: خودکشی کردن.

نازنین ؛ اثری خواندنی و پیشرو از همیشه‌استاد داستایفسکی

داستایفسکی مجله‌ای منتشر می‌کرده به نام یادداشت‌های نویسنده. مجله‌ای که در آن اغلب به مسائل اجتماعی روز می‌پرداخته است. گاه‌گداری، خیلی به‌ندرت، می‌شد که داستانی هم به قلم خود چاپ کند. نازنین از آن موارد نادری است که در مجله‌اش منتشر کرده و امروز با ترجمه‌ی مستقیم یلدا بیدخی‌نژاد از روسی، در اختیار فارسی‌زبانان قرار گرفته است.

            دکتر زهرا کیا، پژوهشگر و استاد ادبیات، نویسنده، مترجم و فعال در عرصه‌ی مسائل زنان بود. از شاگردان نسل اول دانشکده‌ی ادبیات دانشگاه تهران که رساله‌ی دکتری خود را زیر نظر ملک‌الشعرای بهار به‌انجام رساند. وی هم‌نین سال‌ها در همراهی با همسر خود، دکتر پرویز ناتل خانلری، مجله‌ی سخن را منتشر کرد.

در این کتاب، به اختصار توضیحی درباره‌ی غزل، این قالب شعری پر رمز و راز با تاریخچه‌ای جالب توجه که در ابتدا گویی تغزّل ابتدای قصاید بوده و بعدها در گذر قرن‌ها رفته‌رفته در هیئت قالبی مستقل درآمده، و تاریخچه‌ی پیدایش آن آورده و پس از آن شاهد نمونه‌هایی چند از غزل‌های غزل‌سرایان مشهور ادبیات فارسی خواهیم بود که ضمیمه‌ی آن توضیح کوتاهی است درباره‌ی چگونگی غزل‌سرایی آن شاعر و تأثیرش بر سیرِ تاریخِ غزلِ فارسی. این غزل‌سرایان از این قرارند: سنایی غزنوی، سیدحسن غزنوی، انوری ابیوردی، عطار نیشابوری، مولوی بلخی، سعدی شیرازی، امیرخسرو دهلوی، خواجوی کرمانی، حسن دهلوی، سلمان ساوجی و حافظ شیرازی. طبیعی است که کتاب دربرگیرنده‌ی برخی از غزل‌سرایان متأخر نیست و در بررسیدنِ غزل‌هایی که انتخاب شده جانب اختصار را گرفته است؛ اما قطعاً برای آشنایی گذرا به‌ویژه برای افراد غیرتخصص در ادبیات یا نوجوانان بسیار مفید است.
          
            کتاب مزرعه‌ی حیوانات (یا در برخی ترجمه‌ها قلعه‌ی حیوانات) از معدود رمان‌هایی است که با داشتن کتاب‌های بسیار در نوبت خواندن برای دفعه‌ی دوم خواندم. داستان مانند دیگر رمان‌های جورج اورول یک رمان با تم نقد سیاسی و اجتماعی است. در دوران خود اورول تقریبا هیچ ناشری این کتاب را برای چاپ نپذیرفت (با اینکه همه به کیفیت بالای آن اشراف داشتند). مزرعه‌ی حیوانات با سخنان سرگرد پیر شروع می‌شود و با سروصدای ناپلئون در یک بازی ورق به پایان می‌رسد. داستان میان این دو اتفاق، سیر تغییر یک تفکر را در طول زمان به دلیل همیشگی یعنی برتری دادن منفعت شخص بر گروه نشان می‌دهد. همان‌طور که گفتم این رمان دیدگاه منتقدانه‌ی نویسنده را نسبت به وضعیت اجتماعی و سیاسی زمان خود را نشان می‌دهد. مزرعه‌ی حیوانات با جمله‌ی ((همه‌ی حیوانات با هم برابرند)) به صورت علنی اعلام می‌کند که نقدی بر تفکر کمونیسم است. سپس در طول داستان شکل انحراف این تفکر را از اصل خود نشان داده و در نهایت با جمله‌ی مشهور ((همه‌ی حیوانات برابرند، اما برخی برابرتند)) می‌گوید در نظام کمونیستی جامعه‌ی کارگر و پایین‌تر کار می‌کند ولی جامعه‌ی حاکم و بالاتر سهم او را می‌خورد. به روایت دیگر این کتاب یک پیام هشدار برای دنیا بود تا از خطرات نظام کمونیستی آگاه شوند. نظامی که با آرمان‌هایی والا شروع به کار می‌کند ولی در صورت نبود یک چرخ‌دنده‌ی آن در جای درست به سرعت به بیراهه می‌رود. در اوایل کتاب، اسنوبال و ناپلئون مرتبا در کشمکش هستند که خط ظریف میان دیکتاتوری و جامعه‌ی آرمانی را کمونیسم به نمایش می‌گذارد ولی نهایتا ناپلئون پیروز می‌شود که نشان می‌دهد اهداف والا در این نظام تا ابد دوام نمی‌آورند. (حال از چین بگذریم که با نظام کمونیستی اداره می‌شود ولی بر بیش از یک میلیارد و پانصد میلیون نفر با اقتدار حکومت می‌کند. چین مثال یک جامعه‌ی ایده‌آل کمونیستی است که همه‌چیز در جای خود قرار دارد و از بالا تا پایین کسی بر دیگری ظلم نمی‌کند و سهم خودش را چه در کار و چه در پاداش می‌پذیرد. مثال معمول، اتحاد جماهیر شوروی و کره‌ی شمالی هستند که به دیکتاتوری ختم شدند.) به عقیده‌ی بنده حرف اصلی اورول در مزرعه‌ی حیوانات این است که درست است نظام کمونیستی یک جامعه‌ی آرمانی را به نمایش می‌گذارد اما در حقیقت بسیار بسیار پتانسیل تبدیل به دیکتاتوری را دارد و این خطرناک است. در خصوص مزرعه‌ی حیوانات کتابی فقط در باب نقد می‌توان نوشت ولی بنده به همین بسنده کرده و سخن را طولانی‌تر از این نمی‌کنم.
          
            اول این که تبریک به انتشارات کتابستان بابت روی آوردن به موضوع ژانر تخیلی طوری که از بسیاری آثار تخیلی دنیا سبقت گرفته.‌
اما تفاوت این دست آثار وطنی با تخیل نویسان دنیا، نگاه دلسوزانه به وضعیت رایج مملکت و تبعات زیان بار ناکارآمدی ها و روشن ساختن جرقه های ذهنی در مخاطب برای پیشگیری قبل از ورود به بحران هاست.

به قولی:‌
"ای که دستت می رسد کاری بکن/ پیش از آن کز تو نیاید هیچ کار"‌
‌
ای کاش می شد به هر مسئول در ج.اسلامی یک جلد از این کتاب را هدیه داد و ملزمش کرد به خواندن.‌
‌
نتیجه ی ترکیبی از شانه خالی کردن در کار، الیگارشی، نژاد پرستی و کودن گماری به جای شایسته سالاری در اثر جناب آقای اکبرخانی به وضوح آورده شده.‌
‌
تهران بعد از زلزله ویرانگر، حمله اتمی اسرائیل به قلب ایران، تجزیه ی مام وطن، هجوم منافقین، سر به نیست کردن متعهدین به کشور و انقلاب و منزوی ساختن آنان و لاشخوری و چپاول این سرزمین توسط تمامیت خواهان که شروع آن از سال ۱۴۰۹ بوده، در کتاب مشهود است.‌
‌
خدا رو شکر که متن کتاب تخیلی است‌
و امیدوارم در حد تخیل باقی بماند اما خوبست که بخوانیم و سناریوهای محتمل و وارده به حوزه کاری خود را تهیه کنیم.
‌
خواندن این کتاب این حس را به من القا کرد که باید"هرکس در هرجایی از این مملکت قرار دارد همانجا را مرکز ایران بداند و کار را به بهترین شکل انجام دهد" .‌
‌