آموزش «درست نویسی»، ساده نویسی و زیبانویسی است. در این اثر، یکی از آداب و مقدمات مهم در پژوهش های مختلف به ویژه پژوهش دینی یعنی آئین ویرایش و آشنایی با ساختارهای ادبی نگارش مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. نگارنده نخست به پایه های نظری و نرم افزاری قلم مانند: ذوق و استعداد درونی، تجربه، مطالعات روزآمد و متنوع، دانش و تخصص و مخاطب شناسی اشار کرده و سپس دستوارت ادبی در زینه درست نویسی، ساده نویسی و زیبانویسی و اصول و قواعد مربوط به آن ها را شرح داده است. در همین راستا، وی به اموری مانند: غلط های املایی و انشایی، معیارهای ساده نویسی و کوتاه نویسی و کاستن از حشو و اضافات در نوشتار، حذف و جابه جایی کلمات، سازگاری و همبستگی واژگان در نوشتار، غنای واژگان و تنوع کلامی، ایجاد تنوع در ساختمان جمله و تعابیر و استفاده از صنایع ادبی در کلام، اشاره نموده است.