خدا را سپاس که سرانجام به پایان رسید.
سه‌چهار ماه تلاش شبانه‌روزی و ده ماه انتظار. در دنیایی که اعداد مفهوم خود را از دست داده‌اند، سخت می‌توان از بیم‌ها و امیدهای در پس پرده سخن گفت. اشکالی ندارد. این‌بار هم چیزی نمی‌گویم.

از میان ده‌ها عنوان کتاب پیشنهادی که در سال ۲۰۲۱ یا ۲۰۲۲ جوایز مطرحی را به خود اختصاص داده بودند کتاب «زیبایی غروب» را به دلیل درام واقع‌گرای آن برای ترجمه انتخاب کردم؛ این انتخاب دلیل دیگری نیز داشت که در ادامه بیان می‌شود.
به طور خلاصه داستان زندگی آقای فرانک برونی روزنامه‌نگار برجستۀ نیویورک تایمز با یک حادثه آغاز می‌شود. حادثه‌ای که تمام زندگی او را تحت‌تاثیر قرار داد؛ دقیقاً مقارن با زمانی که بیماری کوید۱۹ زندگی مردم کرۀ زمین را تغییر داد. او بینایی یکی از چشمان خود را از دست می‌دهد و این احتمال وجود دارد که سوی چشم دیگرش نیز از بین برود. برونی به مراکز درمانی مختلفی مراجعه می‌کند اما پزشکی که برای اولین بار علت اصلی بیماری او را در‌می‌یابد یک دکتر ایرانی در نیویورک بود. این موضوع برای من بسیار جالب بود و نقطه عطفی در انتخاب این اثر برای ترجمه شد. 
فرانک برونی در طول این کتاب که به نوعی زندگینامه خودنوشت‌اش است می‌کوشد تا دوباره موقعیت خود را در جهان متلاطم حوادث بازیابد. در حالی که تمام جهان در حال خو‌گرفتن با محدودیت‌های کرونا هستند و زندگی جدیدی را تجربه می‌کنند، فرانک برونی نیز می‌کوشد تا با وضعیت فعلی‌اش کنار بیاید و رهسپار سفری خود‌شناسانه شود.
همۀ ما در زندگی با دشواری‌ها، مصائب، سوگواری‌ها و فقدان‌ها دست‌و‌پنجه‌ نرم کرده‌ایم و پستی و بلندی‌های ناگوار زندگی را از سر گذرانده‌ایم یا می‌گذرانیم. از این منظر مطالعۀ این زندگینامۀ خودنوشت برای افرادی که به نوعی درگیر ناملایمات هستی هستند، قابل استفاده خواهد بود.
سخن کوتاه می‌کنم و از نکات فنی و لغزشگاه‌های ترجمۀ این اثر حرفی به میان نمی‌آورم جز این‌که آرزو می‌کنم فرد دیگری این اثر را ترجمه کند تا عیار کاری که کمی از سوی چشمانم را گرفت هویدا گردد.

در خود کتاب حتی یک خط را به تقدیر یا سپاس از شخصی اختصاص ندادم زیرا که این کار را کوچک‌تر از آن می‌دانستم که قابلیت تشکر از بزرگوارانی را داشته باشد که سرمایه زندگی‌شان را با من شریک شدند. به رسم ادب و جبران در اینجا از همسر صبورم متشکرم که اگر حمایت‌ها و پشتیبانی‌های او نبود، این کار هرگز به سرانجام نمی‌رسید. از سرکار خانم محبی نیز سپاسگزارم که اگرچه نامش به عنوان ویراستار در ابتدای کتاب نگاشته نشد اما برای بنده ویراستار حقیقی این اثر می‌باشند.
سید علی مرعشی
۱۵ مهر ۱۴۰۲